Μικρές αποκλίσεις του μεταβολισμού από το φυσιολογικό είναι υπεύθυνες για σημαντική αύξηση του σωματικού βάρους σε βάθος χρόνου.

Η παχυσαρκία είναι μια πολυπαραγοντική νόσος με διαρκώς αυξανόμενη συχνότητα τα τελευταία χρόνια, σε όλο τον σύγχρονο κόσμο, αναπτυγμένο και αναπτυσσόμενο.
Παρά το ότι ο ενεργειακός μεταβολισμός αποτελεί μια πολυ-χρησιμοποιημένη έννοια στο στόμα πασχόντων και ειδικών, η επίδρασή της στην αύξηση του σωματικού βάρους σε βάθος χρόνου δεν έχει πλήρως διευκρινιστεί.

Πρόσφατη μελέτη του NIH (ινστιτούτο υγείας των ΗΠΑ) που έγινε σε 622 υγιή άτομα που παρακολουθήθηκαν επί 4 έως 10 χρόνια απέδειξε ότι: Μείωση του ενεργειακού μεταβολισμού κατά μόλις 100 kcal/24ωρο, σε σχέση με το αναμενόμενο, δικαιολογεί αύξηση του σωματικού βάρους κατά 200 γρ. το χρόνο, από τα οποία τα 100 γρ. ήταν λίπος.
Εκτός όμως από τη μείωση των ενεργειακών αναγκών του 24ώρου, επιπλέον αυξητική επίδραση στο σωματικό βάρος είχε και η μείωση του μεταβολισμού κατά τη διάρκεια του ύπνου, η μείωση της σιτιογενούς θερμογένεσης και η μειωμένη ικανότητα οξείδωσης (καύσης) του λίπους, όπως αυτή εκτιμάται από το RQ (αναπνευστικό πηλίκο).

Αν και οι μετρήσεις που αναφέρονται στη μελέτη ήταν από άμεση θερμιδομετρία και έγιναν σε ειδικό μεταβολικό θάλαμο, κάτι που δεν υπάρχει στη χώρα μας, εν τούτους παραπλήσιες πληροφορίες, ικανοποιητικές για την καθημερινή κλινική πράξη, μπορούμε να έχουμε με την έμμεση θερμιδομετρία, εξέταση που γίνεται στα περισσότερα ειδικά ιατρικά κέντρα που ασχολούνται με τη θεραπευτική της παχυσαρκίας.