| Δημοσίευση : |
|
20/11/2014 |
| Πηγή: |
|
Obeline.gr |
| Συντάκτης : |
|
Αναστάσιος Μόρτογλου |
| Βαθμολογία: |
|
2.96 ( 82 ψήφοι) |
|
|
|
Ο καφές έχει σημαντικές επιδράσεις στο σωματικό βάρος μέσω των πολλών και ποικίλων επιδράσεων στο ενεργειακό ισοζύγιο, γιαυτό και πολύ συχνά η καφεΐνη, κύριο συστατική του καφέ, υπάρχει σε φάρμακα και διατροφικά συμπληρώματα που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της παχυσαρκίας.
Τα κύρια σημεία δράσης της καφεΐνης είναι:
1. Αύξηση του μεταβολισμού: Είναι γνωστό για πάνω από 100 χρόνια ότι η κατανάλωση καφεΐνης αυξάνει την ενεργειακή μεταβολική δραστηριότητα και όλες οι μετέπειτα έρευνες έχουν επιβεβαιώσει την αρχική αυτή παρατήρηση. Αυτό επιτυγχάνεται σε κυτταρικό επίπεδο μέσω ανταγωνισμού των Α1 και Α2Α υποδοχέων της αδενοσίνης. Αυτοί οι υποδοχείς βρίσκονται σε όλο το σώμα και στο ΚΝΣ. Η αδενοσίνη είναι ένας ανασταλτικός νευρορυθμιστικός παράγοντας. Οι υποδοχείς της είναι G-συνεζευγμένες πρωτεΐνες που ενεργοποιούν την αδενυλική κυκλάση για παραγωγή cAMP.
Η αδενοσίνη, μετά τη σύνδεση με τον υποδοχέα της, αναστέλλει την απελευθέρωση των νευρομεταβιβαστών ακετυλοχολίνης, νορεπινεφρίνης, ντοπαμίνης, γάμα αμινο-βουτυρικού οξέος και σεροτονίνης.
Η σύνδεση της καφεΐνης με τον Α2Α υποδοχέα ανατρέπει την ανασταλτική δράση της αδενοσίνης και έτσι έχουμε απελευθέρωση από τις νευρικές απολήξεις σεροτονίνης και κυρίως κατεχολαμινών (νορεπινεφρίνη, αδρεναλίνη και ντοπαμίνη) που είναι και οι ισχυρότερες θερμογενητικές ορμόνες.
Σε πολλές μελέτες έχει δειχθεί ότι η καφεΐνη στη φαρμακολογική της μορφή και σε μεγάλες δόσεις (8 mg/κλ. σωματικού βάρους, ισοδύναμο με 5-6 φλιτζάνια καφέ) αυξάνει τον ενεργειακό μεταβολισμό κατά 16% σε λεπτόσωμα και παχύσαρκα άτομα, αλλά και την καύση του λίπους σε βάρος των υδατανθράκων, μόνο όμως σε άτομα φυσιολογικου βάρους. Αλλά και μικρότερες δόσεις καφεΐνης (4 mg/κλ. σωματικού βάρους, ισοδύναμο με 2-3 φλιτζάνια καφέ) υπό την μορφή καφέ φίλτρου, αυξάνει τη μεταβολική δραστηριότητα κατά περίπου 12% μέχρι και 3 ώρες μετά την κατανάλωση του αφεψήματος.
Ανασκόπηση μεγάλου αριθμού ερευνητικών μελετών για την επίδραση της καφεΐνης στην 24ωρη θερμογένεση, έδειξε ότι η επίδρασή της είναι δοσοεξαρτώμενη και είναι κατά μέσο όρο 0.24 Kcal (θερμιδες) ανά 1 mg καφεΐνης, δηλαδή για αύξηση της 24ωρης ενεργειακής κατανάλωσης κατά 150 Kcal θα πρέπει κανείς να πίνει 6 δυνατούς καφέδες κάθε μέρα.
Η καφεΐνη είναι, επιπλέον και ένα εργογονικό βοήθημα και αυξάνει τη σωματική δραστηριότητα σε συστηματικά αθλούμενους και όχι. Λήψη προ της άσκησης 4.5 mg/κλ σωματικού βάρους αυξάνει τη μεταβολική δραστηριότητα κατά αλλά ακόμα και 3 ώρες μετά την άσκηση.
2. Αύξηση της κινητοποίησης και καύσης του λίπους: Η καφεΐνη αυξάνει την κινητοποίηση και την οξείδωση του λίπους, κάτι πολύ επιθυμητό όταν επιδιώκεται απώλεια βάρους.
Πολλές μελέτες στον άνθρωπο έδειξαν ότι η λήψη καφέ με καφεΐνη στις συνήθεις ποσότητες αυξάνει τη λιπόλυση. Ανάλογα αποτελέσματα δεν υπήρξαν όταν χορηγήθηκε καφές χωρίς καφεΐνη, κάτι το οποίο υποδηλώνει ότι η αύξηση της λιπόλυσης οφείλεται στην καφεΐνη και όχι σε άλλα συστατικά του καφέ. Επιπλέον, Ο καφές μπορεί να αυξήσει τη θερμογένεση και από την αναλογική αύξηση της καύσης του λίπους.
3. Μείωση του αριθμού των λιποκυττάρων: Σε μακροχρόνιες μελέτες σε τρωκτικά δείχτηκε ότι η χορήγηση καφεΐνης μειώνει το μέγεθος των λιποαποθηκών και τον αριθμό των λιποκυττάρων. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω αναστολής της διαφοροποίησης των βλαστοκυττάρων προς ώριμα λιποκύτταρα, όπως έδειξε μελέτη σε καλλιέργειες αρχέγονων βλαστικών κυττάρων προερχόμενων από λιπώδη ιστό αρουραίου.
4. Ανασταλτική επίδραση στην πρόσληψη τροφής: Σε παχύσαρκα άτομα μια σχετικά μεγάλη εφάπαξ ποσότητα καφεΐνης (καφές με 6 mg καφείνης/κλ βάρους) μειώνει σημαντικά την ποσότητα τροφής, όχι μόνο του επόμενου γεύματος, αλλά και για όλη την επόμενη μέρα. Σε άλλη μελέτη δείχτηκε ότι ο καφές χωρίς καφεΐνη μειώνει την όρεξη μέσω της αύξησης του πεπτιδίου ΥΥ, σημαντικής ορμόνης κορεσμού.
Συνοπτικά, τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η κατανάλωση καφέ θα μπορούσε θεωρητικά να βοηθήσει τα παχύσαρκα άτομα να χάσουν βάρος μέσω της αύξησης της θερμογένεσης, της μείωσης των λιποκυττάρων, της αύξησης της λιπόλυσης, της αναλογικής αύξησης της οξείδωσης του λίπους, της αύξησης της σωματικής δραστηριότητας και της μείωσης της ποσότητας της προσλαμβανόμενης τροφής.