Θεραπεία οζώδους μη τοξικής βρογχοκήλης-Treatment of nodular non-toxic goiter

Θεραπεία Οζώδους μη Τοξικής Βρογχοκήλης
Η θεραπεία της ΟΜΤΒ μπορεί να είναι συντηρητική και χειρουργική.
Συντηρητική θεραπεία
Οζοι <1 εκ. που δεν έχουν ύποπτα ή εξελικτικά χαρακτηριστικά μπορεί να μείνουν μόνο σε παρακολούθηση.
Σε κυστικούς όζους, ειδικά πρόσφατης εμφάνισης, μπορεί να γίνει εκκενωτική παρακέντηση και κατόπιν θεραπεία αναστολής με θυροξίνη για πρόληψη υποτροπής.
Σε συμπαγείς όζους, ισόηχους-υπέρηχους-υπόηχους που έχει αποκλειστεί η κακοήθεια, είναι σκόπιμο να γίνεται θεραπεία αναστολής με θυροξίνη. Οταν λέμε αναστολή, εννοούμε μείωση της TSH σε χαμηλά φυσιολογικά ή και κάτω από το φυσιολογικό επίπεδα, χωρίς όμως παράλληλη αύξηση των Τ4 και Τ3 στο αίμα. Αν με τη θεραπεία με θυροξίνη η TSH είναι στα προ θεραπείας επίπεδα, τότε είναι σαν να μην παίρνει κανείς φάρμακο.
Η μέση δόση αναστολής με θυροξίνη είναι 1.6-2.0 μg/κιλό σωματικού βάρους.
Τα αποτελέσματα της φαρμακευτικής αναστολής είναι ικανοποιητικά αν τα αρχικά επίπεδα της TSH είναι υψηλά φυσιολογικά (3-5 μU/ml). Καλά είναι τα αποτελέσματα όταν ο όζος μικραίνει ή παραμένει σε βάθος χρόνου σταθερός και όταν αποτρέπεται η εμφάνιση νέων όζων. Αν παρά την επαρκή θεραπεία ο/οι όζος μεγαλώνει, αυτό είναι ένδειξη διακοπής της θεραπείας και ίσως εγχείρησης.
Προσοχή χρειάζεται στη χορήγηση θεραπείας όταν τα αρχικά επίπεδα της TSH είναι χαμηλά φυσιολογικά. Στις περιπτώσεις αυτές η θυροξίνη μπορεί να προκαλέσει υπερθυρεοειδισμό, ακόμα και σε πολύ μικρές δόσεις. Η αιτία είναι συνήθως η ύπαρξη αυτόνομων ‘θερμών’ ή και ‘χλιαρών’ όζων (ιδε εικόνες που παραθέτουμε), οπότε η εξωγενής θυροξίνη προστίθεται στην ενδογενή παραγωγή, αφού έχει χαθεί η εξάρτηση του όζου από την TSH.
Προσοχή επίσης χρειάζεται η χορήγηση θυροξίνης σε περιπτώσεις αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδος (Hashimoto), όταν ο αδένας είναι μεγάλος, ακόμα και όταν η αρχική TSH είναι ψηλή φυσιολογική ή και λίγο αυξημένη. Οι χρόνιες θυρεοειδίτιδες με διογκωμένο αδένα είναι λίαν απρόβλεπτες και μπορεί να κάνουν εναλλαγές ευθυρεοειδισμού-υποθυρεοειδισμού-υπερθυρεοειδισμού.
Στα μειονεκτήματα της θεραπείας καταστολής ανήκουν τα μέτρια ποσοστά επιτυχίας, η υποτροπή μετά διακοπή της αγωγής, η μακρά διάρκεια της και ο μερικές φορές συχνός επανέλεγχος. Προσοχή επίσης χρειάζεται σε ηλικιωμένα άτομα ή σε άτομα με αρρυθμιολογικά προβλήματα.
Και βέβαια, πάντα πρέπει να συνυπολογίζεται στη θεραπεία με θυροξίνη η λήψη και άλλων φαρμάκων, ειδικά όταν η λήψη τους είναι μακροχρόνια (ΠΙΝΑΚΑΣ)

Χειρουργική Θεραπεία
Ενδειξη για χειρουργική θεραπεία έχουν οι πολύ μεγάλες βογχοκήλες (>60 γρ), ειδικά όταν είναι καταδυόμενες ή δημιουργούν πιεστικά φαινόμενα. Επίσης, σε αποτυχία της φαρμακευτικής θεραπείας ή σε συμπαγείς όζους >3 εκ., ακόμα και αν είναι καλοήθεις.
Οι επιπλοκές της θυρεοειδεκτομής είναι η πάρεση του/των λαρυγγικού νεύρου και η υπασβεστιαιμία (Τετανία) από εξαίρεση ή ισχαιμική βλάβη των παραθυρεοειδών. Σε μετεγχειρητική πάρεση και των 2 λαρυγγικών νεύρων, ευτυχώς πολύ σπάνια, μπορεί να χρειαστεί ακόμα και τραχειοστομία για υποβοήθηση της αναπνοής.
Σύμφωνα με στοιχεία που ανακοινώθηκαν στο Πανευρωπαϊκό συνέδριο Θυρεοειδούς 2011 στην Κρακοβία, φαίνεται ότι γίνονται περισσότερες θυρεοειδεκτομές από όσες θα ήταν απαραίτητες για τη θεραπεία της ΟΜΤΒ. Χαρακτηριστικά:
 • Στη Γερμανία 1:15 αποδεικνύει κακοήθεια
 • Στην Ιταλία 1:7 αποδεικνύει κακοήθεια
 • Στο Ηνωμένο Βασίλειο 1:5 αποδεικνύει κακοήθεια
 • Στη Σκανδιναβία 1:5 αποδεικνύει κακοήθεια
Τα παραπάνω δείχνουν ότι μέχρι και το 93% των θυρεοειδεκτομών θα μπορούσε κανείς να τις αποφύγει. Γιατί όμως παρόλα αυτά γίνονται? Η απάντηση είναι:
 • Ο φόβος των γιατρών για υποκρυπτόμενη κακοήθεια
 • Ο φόβος των ασθενών ή των συγγενών τους για υποκρυπτόμενη κακοήθεια
 • Ή................
Στις αμφοτερόπλευρες πολυοζώδεις βρογχοκήλες η εγχείρηση επιλογής είναι η ολική θυρεοειδεκτομή. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνει και υφολική θυρεοειδεκτομή για μείωση της πιθανότητος υποπαραθυρεοειδισμού ή/και βλάβης του λαρυγγικού νεύρου. Οι περιπτώσεις αυτές είναι:
 • Μικρή πιθανότητα υποτροπής της ΟΜΤΒ, όπως σε μικρές βρογχοκήλες, λίγους όζους, απουσία ιωδοπενίας, μικρή πιθανότητα κακοήθειας, μεγάλη ηλικία.
 • Ασυμπτωματικός ασθενής
 • Προϋπάρχουσα πάρεση του λαρυγγικού νεύρου
 • Σε άτομα που η δουλειά τους είναι η ...φωνή τους
 • Σε άτομα που υπάρχει δυσκολία συχνής παρακολούθησης ή δυσκολία τακτικής προμήθειας θυροξίνης.
 • Αν κατά την εγχείρηση δε διαπιστωθεί η ύπαρξη όζων στην οπίσθια επιφάνεια του αδένα